Stwardnienie rozsiane to przewlekła choroba, która wpływa na mózg i rdzeń kręgowy. Wyróżniamy kilka postaci schorzenia, w tym rzutowo-remisyjną, postępującą i piorunującą. Objawy mogą obejmować drętwienie, trudności w chodzeniu, zmęczenie i osłabienie jednej lub więcej części ciała.
Stwardnienie rozsiane (SM) to nieprzewidywalna choroba ośrodkowego układu nerwowego, która zakłóca przepływ informacji w mózgu oraz między mózgiem a ciałem. Przyczyna schorzenia nadal jest nieznana. Naukowcy uważają, że połączenie czynników środowiskowych i genetycznych zwiększa ryzyko zachorowania. Nie można jeszcze przewidzieć postępu, nasilenia i specyficznych objawów u pacjenta.
Stwardnienie rozsiane - co trzeba koniecznie wiedzieć? Żaden pojedynczy test nie pozwala zdiagnozować wspomnianego schorzenia. Historia choroby, badanie neurologiczne i testy laboratoryjne pomagają lekarzom wykluczyć inne dolegliwości i potwierdzić SM. Rozpoznanie SM wymaga wykazania co najmniej dwóch obszarów uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego, które wystąpiły w różnym czasie.
Przebieg choroby różni się w zależności od osoby, nie ma więc standardowego zestawu objawów. Wiemy jednak, że typowe symptomy stwardnienia rozsianego obejmują drętwienie lub mrowienie w różnych częściach ciała, zawroty głowy, zmęczenie, trudności w poruszaniu i niewyraźne widzenie. Wielu pacjentów skarży się na problemy z jelitami i/lub pęcherzem, wrażliwość na ciepło, sztywność mięśni, spadek libido. Niektóre osoby mają kłopoty z koordynacją ruchową.
Jednym z bardziej oczywistych pierwszych objawów jest problem ze wzrokiem, znany jako zapalenie nerwu wzrokowego. Nie powinieneś jednak od razu zakładać, że chorujesz na stwardnienie rozsiane.
Zmęczenie występuje u około 80% chorych. Może znacząco wpłynąć na funkcjonowanie w domu i pracy. Wielu pacjentów odczuwa drżenie w różnych częściach ciała. Wynika z uszkodzenia obszarów wzdłuż złożonych ścieżek nerwowych, które są odpowiedzialne za koordynację ruchów.
Badania sugerują, że depresja jest jednym z najczęstszych objawów SM. Wahania nastroju, stany depresyjne, drażliwość i epizody niekontrolowanego śmiechu oraz płaczu stanowią poważne wyzwanie dla pacjentów i ich rodzin.
Nie można wyleczyć stwardnienia rozsianego. Istnieje jednak kilka sposobów na spowolnienie lub zatrzymanie choroby. Niektóre leki łagodzą reakcję układu odpornościowego. Dostępne są zawsze na receptę lub w lecznictwie szpitalnym. W przypadku zaostrzenia objawów lekarz może zalecić plazmaferezę, czyli oczyszczanie osocza krwi z niepożądanych cząstek. Niekiedy objawy łagodzi też krioterapia (terapia zimnem).
Wielu ekspertów podkreśla, że w przypadku stwardnienia rozsianego ważną rolę odgrywa dieta. Chociaż nie ma specjalnego planu żywienia SM, to, co i jak jesz, może wpłynąć na poziom energii, pęcherz, jelita i ogólny stan zdrowia. Warto przestrzegać diety niskotłuszczowej, bogatej w błonnik. Szczegółowe informacje znajdziesz na stronie żywieniemaznaczenie.pl
Podczas gdy opisane objawy są bezpośrednim skutkiem uszkodzenia mieliny i włókien nerwowych, warto też wspomnieć o możliwych powikłaniach. Na przykład dysfunkcja pęcherza zwiększa ryzyko nawracających infekcji układu moczowego. Brak aktywności może spowodować utratę napięcia mięśniowego, osłabienie, nieprawidłową postawę, zmniejszoną gęstość kości i płytkie, nieefektywne oddychanie. Z kolei bezruch może powodować odleżyny. Chociaż objawy wtórne można leczyć, należy w pierwszej kolejności skupić się na objawach pierwotnych.
