Od ponad dwóch tygodni w Zespole Szkół CKZ w Grubnie uczniowie mogą obejrzeć wystawę IPN-u pt. „Zbrodnia katyńska”. Wystawa jest poświęcona przypadającej na wiosnę tego roku 80 rocznicy mordu jaki na rozkaz Stalina dokonało sowieckie NKWD. Rosjanie rozstrzelali prawie 22 tys. polskich obywateli, w tym ponad 10 tys. oficerów wojska i policji.

Gdy w 1941 r. gen. Sikorski poszukiwał polskich oficerów jako kadry do utworzonej na mocy porozumienia Sikorski – Majski armii gen. Andersa Stalin kłamliwie twierdził, że nie wie gdzie są i sugerował, iż może uciekli do Mandżurii. Było to kłamstwem, ponieważ na rozkazie o rozstrzelaniu polskich żołnierzy z marca 1940 r., widnieje o czym dziś już wiemy osobisty podpis Stalina.

Po ujawnieniu przez Niemcy zbrodni katyńskiej, Stalin wykorzystał to jako pretekst do zerwania stosunków z rządem Sikorskiego, zarzucając mu współpracę z Hitlerem. Był to oczywisty absurd, ale ponieważ wtedy Armia Czerwona na swych barkach dźwigała ciężar wojny w Europie nikt Stalina z logiki jego wypowiedzi nie rozliczał. Przez lata ZSRR zaprzeczał swej odpowiedzialności za tę zbrodnię, próbując nawet podczas procesu norymberskiego przypisać ją nieudanie Niemcom. Rosjanie przyznali się dopiero w kwietniu 1990 r., zrobił to Michaił Gorbaczow przekazując informację o tym gen. Jaruzelskiemu. Niestety wcześniej w tej sprawie była prowadzona przez dziesięciolecia akcja dezinformacyjna. W PRL temat Katynia był tematem tabu, lub winę zrzucano na Niemcy kopiując kłamstwa radzieckiej propagandy. Dzisiejsza putinowska Rosja w tej sprawie kontynuuje dokonania swych poprzedników, z komunistycznego okresu, wykorzystując problemy historyczne do bieżącej polityki. W polskiej świadomości Katyń jest symbolem okrutnego mordu na bezbronnych oficerach, elicie przedwojenne Polski, których jedyną winą było to, że Stalin uznał ich za potencjalnie niebezpiecznych dla jego wizji świata, w której nie było miejsca na suwerenną i niepodległą Polskę.  Szczególnie poruszający uczniów jest dziennik mjr. Adama Solskiego, który pisał  do niemal ostatnich chwil prze swoją śmiercią 9 kwietnia 1940 r. Wystawa cieszy się dużą popularnością i daje możliwość przyjrzenia się historii tego wydarzenia w inny sposób.

Materiał: Piotr Sołtysiak